Τρουπάκης

Επώνυμο ιστορικής οικογένειας της Μάνης, η οποία είναι κλάδος των Παλαιολόγων του Μιστρά, γενάρχης της οποίας ήταν ο Μιχαήλ Παλαιολόγος. Αυτός, εξαιτίας της καταγωγής του και των προσωπικών του ικανοτήτων, έγινε πρωτόγερος στην Ανδρούβιστα, με διοικητικές και δικαστικές εξουσίες. Γιος του προηγουμένου ήταν ο Παναγιώτης, ο οποίος επονομάστηκε Τρουπάκης, επειδή σε κάποια πολεμική επιχείρηση, για να υπερασπίσει τους στρατιώτες του, οχυρώθηκε σε μια τρούπα και διευκόλυνε τη διάσωσή τους. Τα ονόματα των δύο άλλων γιων του Μιχαήλ Παλαιολόγου (Δημητράκη και Τζαννέτου) έγιναν επώνυμα κλάδων της οικογένειας (Δημητρακέοι, Τζαννετέοι). Μέλη της οικογένειας Τρουπάκη ήταν: 1. Πέτρος. Γιος του Παναγιώτη. Αναδείχτηκε από τους Βενετούς σε καπετάνιο της Aνδρουβίτσας. 2. Μιχαήλ ή Μιχάλμπεης. Δευτερότοκος γιος του Παναγιώτη. Διετέλεσε ηγεμόνας της Μάνης στη θέση του Κουτήφαρη μπέη που παύτηκε από τον Χασάν πασά. Ο Μιχαήλ ηγεμόνευσε από το 1774 έως το 1782, οπότε αιχμαλωτίστηκε από τον Μαυρογένη που είχε κατέβει στη Μάνη με τον τουρκικό στόλο και οδηγήθηκε στη Μυτιλήνη, όπου απαγχονίστηκε (1782). 3. Πέτρος. Γιος του προηγουμένου. Πρόστρεξε σε βοήθεια του πατέρα του και απαγχονίστηκε στη Μυτιλήνη. 4. Βενετζάνος. Αδελφός του προηγουμένου. Φυλακίστηκε και φονεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη. 5. Παναγιώτης ή Μούρτζινος (1761 – 1822). Τριτότοκος γιος του Μιχάλμπεη. Το παρωνύμιό του το οφείλει στον ανάδοχό του Μούργκο. Φυλακίστηκε και αυτός στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον αδελφό του Βενετζάνο, αλλά τελικά αποφυλακίστηκε και γύρισε στη Μάνη. Εκεί ανέλαβε την αρχηγία της οικογένειάς του, που αριθμούσε τότε 200 μέλη και την καπετανία της Ανδρούβιστας. Στην περίοδο της αρχηγίας του διακρίθηκε για τη δικαιοσύνη και τη φιλανθρωπία του. Ο Π. ασκούσε ταυτόχρονα και το επάγγελμα του εμπειρικού γιατρού. Για να σωθεί από την επίθεση της Υψηλής Πύλης εναντίον των Τρουπάκηδων, αναγκάστηκε να καταφύγει στη Ζάκυνθο (1802). Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία (1816) και γύρισε στην Καρδαμύλη γύρω στο 1820. Πήρε μέρος στην οργάνωση του Αγώνα και συνεργάστηκε με τον Θ. Κολοκοτρώνη. Πολέμησε στην πολιορκία και στην άλωση της Καλαμάτας (1821). 6. Διονύσιος Γιος του Παναγιώτη, τον οποίο διαδέχτηκε στην αρχηγία της οικογένειας (1792-1830). Ο Δ. πήρε μέρος στον Αγώνα επικεφαλής σώματος Μανιατών και πολέμησε στην Καλαμάτα και στα κάστρα της Μεσσηνίας. Διακρίθηκε κυρίως στη μάχη της Βέργας. Για τις υπηρεσίες του ονομάστηκε στρατηγός και το 1825 διετέλεσε υπουργός Πολέμου. Επί I. Καποδίστρια έγινε και πάλι υπουργός (1829). Ο Δ.Τ. πέθανε πάμφτωχος και η κινητή και ακίνητη περιουσία του εκποιήθηκε για την εξόφληση των χρεών του. 7. Παναγιώτης Μπουκουβαλέας (1782 – 1849). Εξάδελφος του Διονύσιου Μούρτζινου, αγωνιστής της Επανάστασης. Πολέμησε στην Καλαμάτα καθώς και στην Καρύταινα με τον Θθ. Κολοκοτρώνη. Το 1822 αναδείχτηκε υποστράτηγος Πελοποννήσου και το 1824 αντιστράτηγος. Μετά την απελευθέρωση έγινε ταγματάρχης της Φάλαγγας (1839).